به گزارش سینماپرس، این روزها سرش خیلی شلوغ است، بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون که سال هاست در نقش های اغلب مثبت دیده شده، مدتی است که جنجال ماجرای تبلیغ برای خرید خانه در دبی را از سر گذرانده و مشغول آماده سازی سریال شبکه نمایش خانگی «پیشونی سفید» است. در این گفت و گو به بهانه بازی در سریال «دادستان» ‌ با او همکلام شدیم و مصاحبه مان به حواشی اخیر او و مخالفت اش با درخواست اولویت واکسیناسیون هنرمندان کشیده شد.

اکنون سریال «پیشونی سفید» را در مرحله پیش تولید برای شبکه نمایش خانگی دارید، شما هم به دلیل اوضاع نامناسب سینما و گرایش مردم به شبکه نمایش خانگی به سمت این رسانه رفته اید؟

همین طور است. در دوران شیوع کرونا، بیشترین سخت گیری را در حوزه سینما و تئاتر می بینیم و شکر خدا بقیه مشاغل مشغول به کار هستند و حتی مسافرت ها رو به راه است، متاسفانه سینما و تئاتر یک شکست جبران ناپذیر را تجربه می کنند، در صورتی که هنرمندان زنده و بدون شک قشر آسیب پذیر جامعه هستند.

به تازگی تزریق واکسن کرونا در کشور آغاز شده در خواستی از سوی نظام پزشکی مبنی بر اولویت یافتن هنرمندان مطرح شده است.

موافق نیستم که هیچ قشری نه سیاسی ها و نه هنرمندان، فرهنگیان و ورزشکاران پیشقدم باشند. ما با بقیه فرقی نداریم، اما خودم جزو افراد داوطلب خواهم بود.

با وجود بیکاری خیلی از هنرمندان در یک سال اخیر، شما مشغول به کار بودید، دلیل اش چه بود؟

کارهای کوتاه گرداننده زندگی نیست. در یک‌سال و نیم‌ اخیر مشغول بازی در «شب های مافیا»، «شام ایرانی» و «دادستان» بودم. البته فیلم هم ساختم و سه فیلم روی دستم مانده، «تورنادوی ۲» (جزیره فضایی) و «شهر گربه ها» ی ۱ و ۲ را آماده اکران دارم که متاسفانه در این شرایط اکران نخواهد شد، چون فیلم هایی که می سازم پرهزینه است و خیلی پروداکشن دارد. سرمایه گذاران که یکی از آن ها خودم هستم، تمام هستی شان را از دست داده اند و هیچ مسئولی به دادشان نمی رسد و این نشان می دهد که سینما را دوست ندارند، یا اگر دوست دارند باید سینمای دولتی ساخته شود؛ سینمایی که به اعتقاد من دلی نیست. در ژانر کودک مثلاً «فیلشاه» اگر توسط بخش خصوصی ساخته شود، باید ۲۰، ۳۰ میلیارد تومان هزینه شود و «فیلشاه» به دلیل ملاحظات دولتی، فیلمی نبود که بچه های امروز با آن ارتباط برقرار کنند. امروز خوراک آن ها ارتباط مستقیم با موسیقی است و سیستم دولتی نمی خواهد باور کند. به همین دلیل در پخش تلویزیونی «پیشونی سفید» از ۹۰ دقیقه، ۲۹ دقیقه موسیقی را حذف کردند.

البته شما سال هاست با سیاست ها و خطوط قرمز آشنا هستید.

بله، اما دلیل شان قانع کننده نبود. تا وقتی این گونه پیش برود، تمام خواسته های بچه ها با تماشای فیلم های خارجی برآورده می شود. بنیاد سینمایی فارابی، سازمان اوج و تلویزیون به من کمک نکردند که یک فیلم خوش منظر و خوش قواره برای بچه ها بسازم! پول دولت و ملت خرج فیلم هایی می شود که من نمی گویم بد هستند، مثلاً فیلم سینمایی «یدو» خوب و افتخار فارابی این است که «یدو» را ساخته و شش جایزه از جشنواره فیلم فجر امسال گرفته، اما کدام نوجوان و کودک این فیلم را می بیند و در او نفوذ می کند؟ مگر بچه ها فیلم «بیست و سه نفر» را دوست داشتند!؟

شما رکورددار بازی در نقش شهید هستید و به تازگی مسیر بازی تان را تغییر داده اید، چرا بازی در این نقش تکراری را می پذیرفتید؟

چون جزو اعتقاداتم است و هنوز هم اگر به من همزمان بازی در «شب های مافیا» و «پشت خاکریز» پیشنهاد داده شود، مطمئن باشید «پشت خاکریز» را انتخاب خواهم کرد.

چرا بازی در ۲ سکانس فیلم «منصور» را پذیرفتید؟

اصلاً به نقش هایی که بازی می کنم، متری نگاه نمی کنم، بلکه قطری نگاه می کنم. این که چند سکانس بوده، مهم نیست، بلکه سایه این نقش روی فیلم بوده است.

به سریال «دادستان» رسیدیم که اظهارنظرهای منفی و مثبت زیادی درباره آن شده است، آشنایی با مسعود ده نمکی و بازی در ساخته های پیشین این کارگردان سبب شد بازی در این سریال را بپذیرید؟

رفاقت من با آقای ده نمکی به قبل از «اخراجی ها» بر می گردد. من در «اخراجی ها» نقشی را که به آن علاقه مند بودم، بازی کردم.

منظورتان نقش محمود احمدی نژاد است؟

نه. اگر منظورتان قسمت سوم «اخراجی ها» ست که من خیلی دوستش نداشتم، خیلی مبارزه کردم تا نقش کسی را بازی نکنم که خدای نکرده بگویند فلانی بوده است. نقشی که بازی کردم، کناره‌گیری می‌کند و هیچ وقت شخصیتی مثل احمدی نژاد از هیچ انتخاباتی کناره گیری نمی کند. در بعضی از بخش ها، شباهت نقش به احمدی‌نژاد هم بوده، ولی به خیلی های دیگر هم شبیه بوده است. بهتر است به این مورد نپردازیم.

گویی شما بازیگر مورد علاقه مسعود ده نمکی هستید و به همکاری با او علاقه دارید.

آشنایی من و مسعود ده نمکی از یک دعوا شروع شد. او علیه من در روزنامه «شلمچه» مطلبی را به عنوان سردبیر نوشته بود که خیلی ناراحت شدم و در دفتر او با هم بحث کردیم و جوابیه اش هم در همان روزنامه چاپ شد. امروز شاید صد درصد «دادستان» نگاه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بنده نباشد و من هم منتقد باشم، اما خیلی خوشحالم از این که هنرمندی می‌آید و با هنر خود افکارش را بازگو می‌کند. حتماً بنویسید که در مملکت ما همه نمی توانند حرف‌شان را بزنند و امثال آقای ده نمکی راحت حرف‌شان را می زنند. ای کاش شرایط برای همه فراهم شود تا بتوانند منویات ذهنی شان را تبدیل به فیلم کنند.

به چه دلیل بازی در سریال «دادستان» را پذیرفتید؟

من به ده نمکی احترام می‌گذارم، ولی منتقد سریال هم هستم. اندکی وارد نقش های متفاوت شده‌ام، برای این که جامعه بپذیرد که ما بازیگریم و در هر نقشی بازی می کنیم. بعضی از دوستان حزب اللهی من انتقاد می کنند و می گویند چرا به سمت نقش های زرد می روی یا در «شب های مافیا» پاپیون زدی؟ به من بازیگر نمی‌توانید بگویید چرا این کار را کردی، ممکن است در تعزیه نقش «شمر» را هم بازی کنم و قرار نیست کسی مرا بکشد! نمی دانم یک گروه دیگر چرا اعتراض می‌کنند و از هر دو طرف چوب می خورم، حزب اللهی ها به خاطر اعتقادشان به من انتقاد می کنند و وقتی به آن گروه دیگر می گویم که به چه دلیل به من یورش می آورید، می گویند که چرا بازیگر نقش شهید پاپیون می زند!؟ قبول دارم که سیدجواد هاشمی هر نقشی را نباید بپذیرد، بارها پیشنهاد بازی در نقش منفی داده شده که با اعتقاداتم همخوانی نداشته و بازی نکرده ام.

همان گونه که اشاره کردید در آثار اخیر ساختارشکنی کردید و از قالب شخصیت های تکراری خارج شدید.

این ساختار فقط در عرصه بازیگری نمی شکند. شاید برخی ناراحت شوند، اما دوست دارم این ساختار در شخصیت آدم های مذهبی هم شکسته شود. کسی که کراوات می زند، دلیل نمی شود اهل نذر کردن نباشد و به کربلا یا به زیارت امام رضا(ع) نرود. این چه دیواری است که بین آدم ها کشیده شده؟ دوست دارم بگویم من آدم مذهبی هستم، اما می توانم در «شام ایرانی» بخندم، در «شب های مافیا» پاپیون بزنم و آراسته زندگی کنم و این اشکالی ندارد.

به بازی در سریال «دادستان» برگردیم. «شیرانی»، مسئول دفتر نماینده مجلس قصه را که بازی کردید، شخصیت زردی دارد؟

اکنون در باره «شیرانی» نمی‌توانم توضیح دهم چون اجازه صحبت کردن ندارم. شیرانی جزو شخصیت های تاثیرگذار سریال است.

عمده نظراتی که از جامعه و فضای مجازی درباره «دادستان» دریافت کردید، چه بود؟

«دادستان» یک کار سیاسی و اجتماعی و پر از خط قرمز است. بدون شک طرفدار، منتقد و حتی معترض دارد و این موضوع طبیعی است. خواهش می کنم انتقادها را به سمت بازیگران نبرید. من نقش را بازی کرده ام و تنها می توانم در باره آن اظهارنظر کنم، اما خیلی ها به من می‌گویند چرا در این سریال بازی کردی؟ زمانی شرایط برای انتخاب وجود دارد و انتخاب می‌کنیم اما چرا در جامعه ما همه چیز آبی یا قرمز و چپ یا راست است؟ معنی اش را نمی فهمم. به ضرس قاطع می گویم که در فوتبال نه آبی و نه قرمز بلکه طرفدار ملوان هستم، در سیاست نه چپی هستم و نه راستی. حالا در سریالی بازی کرده‌ام که ممکن است اصولگراها بیشتر بپسندند، گاهی هم در فیلم دیگری بازی می کنم که ممکن است اصلاح طلب ها بپسندند، پس چرا به من نوعی فحش می‌دهند و مورد شماتت قرار می گیرم؟ معتقدم همه می توانند مخالف و منتقد من باشند، ولی دشمن من نباشند.

بی تعارف بپرسم، چرا این اواخر دچار حواشی شدید، منظورم ماجرای تبلیغ جنجالی برای خرید خانه در دبی است؟

هنرمند بی حاشیه ای نیستم و در باره آن تبلیغات اشتباه و عذرخواهی کردم، چون مردم از من انتظار نداشتند. مشکل مان این است که مدیران ارشد کشور این همه اشتباه می کنند و یک بار هم از مردم عذرخواهی نمی کنند، تا دل شان آرام شود. من برای تبلیغات ریالی نگرفتم و همه پول مستقیم به حساب دختران معلول یک خیریه واریز شد.

*خراسان